Luxemburg

Wijnbouw in Luxemburg

Hoewel de wijnbouw in Luxemburg erg oud is, kende het in de Middeleeuwen zijn eerste bloei. Al ver voor die tijd werden ook hier veel kloosters gebouwd waar men zich met wijnbouw bezig hield.  Begin 18e eeuw zijn de wijngaarden hier verdwenen door het invallen van de Kleine IJstijd en diverse conflicten. In 1767 heeft het Oostenrijks bewind (1714-1795) middels een edict hier zelfs een gelijktijdige teelt van wijndruiven en groenten verboden. Vanaf de jaren ’70 van de 19e eeuw werden er vooral Elbling-druiven verbouwd. De hiervan gemaakte eenvoudige wijn werd in Duitsland met andere wijnen versneden. 1911 Is het jaar van oprichting van de “Fédération des associations viticoles du Grand-Duché de Luxembourg” (Verbond der wijnbouwverenigingen van het Groot Hertogdom Luxemburg). De handen werden ineen geslagen en korte tijd later ontstonden de eerste coöperatieve wijnhuizen. Nu, begin 21e eeuw, maken ruim 50 wijndomeinen als zelfstandig wijnproducent voor 1/5 deel uit van de wijnproductie. Een iets kleiner deel is producent/handelaar. Pas in 1985 komt de invoering van de “Moselle Luxembourgeoise - Appellation Contrôle”. Daarmee hebben de Luxemburgse kwaliteitswijnen een officiële herkomst benaming gekregen. Drie jaar later, in 1988, krijgen hun mousserende kwaliteitswijnen een “Marque Nationale” de Crémant de Luxembourg”.

De meeste wijngaarden zijn langs de Moezel gelegen. Deze stroomt vanuit het zuiden langs de Frans/Duitse grens bij Schengen het land binnen. Langs de oostgrens vervolgt zij haar weg om ruim veertig kilometer verder, bij Wasserbillig, naar het oosten af te buigen en het land te verlaten.

bron: Wikipedia